Νίκη της δεύτερης γενιάς στα ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά σοβαρές ελλείψεις στις ρυθμίσεις των παραβόλων

Μετά από παρεμβάσεις μας με αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη, ανακοινώσεις και επιστολές, φαίνεται να δικαιώνονται οι πολίτες τρίτων χωρών και τα παιδιά τους, όσον αφορά στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα και την αδικαιολόγητη διάκριση που υφίστανται μέχρι σήμερα.

Στην τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής την Παρασκευή και ψηφίζεται σήμερα, συμπεριλαμβάνεται ρύθμιση που εξισώνει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των παιδιών των μεταναστών με τα παιδιά των Ελλήνων πολιτών. Βάσει αυτού, τα παιδιά των μεταναστών θα μπορούν να καλύπτονται από την/τον γονέα τους και μετά την ενηλικίωσή τους ως έμμεσα μέλη, μέχρι τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας τους ή στην περίπτωση που συνεχίζουν τις σπουδές τους για δύο (2) έτη μετά τη λήξη των σπουδών τους, εφόσον είναι άνεργα, όχι όμως πέραν από τη συμπλήρωση του 26ου έτους της ηλικίας τους.

Αίρεται λοιπόν η διάκριση λόγω καταγωγής που υφίσταται η δεύτερη γενιά, ακόμα και αν έχει λάβει την ελληνική ιθαγένεια.

Αν και δεν καταργείται η προηγούμενη διάταξη του ν.4529/2018, η οποία ψηφίστηκε πρόσφατα και όριζε διαφορετικά, ελπίζουμε πως με το σημερινό νόμο ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ίση μεταχείριση.

Υπενθυμίζουμε εδώ, πως η ίση μεταχείριση των νόμιμα διαμενόντων πολιτών τρίτων χωρών σε σχέση με τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο, καθώς προκύπτει από σχετική οδηγία της ΕΕ που είχε ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο, και συγκεκριμένα ορίζεται μέσα τον Κώδικα Μετανάστευσης.

Η τροπολογία αυτή, πέραν των ανωτέρω, ορίζει και την αναδιαμόρφωση των παράβολων σε αρκετές άδειες διαμονής. Αν και κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, μειώνοντας σημαντικά τα ποσά σε αρκετές άδειες διαμονής, βλέπουμε ότι επειδή προκύπτει από προειδοποιητική επιστολή της ΕΕ, αφορά στις άδειες διαμονής που προβλέπονται στις Ευρωπαϊκές οδηγίες.

Αποτέλεσμα αυτού είναι να μην εφαρμόζεται μια ενιαία στρατηγική, αλλά να εξαιρούνται οι υπόλοιπες άδειες διαμονής, μεταξύ των οποίων και η άδεια διαμονής για τη δεύτερη γενιά. Καταλήγουμε, δηλαδή, στο να πληρώνει η δεύτερη γενιά που γεννήθηκε εδώ ή ήρθε σε μικρή ηλικία διπλάσια παράβολα από όσους βρίσκονται σε καθεστώς εξαρτημένης εργασίας ή ακόμα και από τους επί μακρόν διαμένοντες, δηλαδή τους γονείς τους.

Στο ίδιο κείμενο, προβλέπεται η αύξηση ή και δημιουργία παράβολων σε άλλες διαδικασίες, με αποκορύφωμα το δυσανάλογο ορισμό υψηλού παράβολου (100 ευρώ) για την επανέκδοση μιας άδειας διαμονής, δηλαδή στις περιπτώσεις που οι μετανάστριες/ες ανανεώνουν το διαβατήριο τους.

Το Generation 2.0 RED ζητά διεύρυνση της μείωσης των παράβολων και στις υπόλοιπες άδειες διαμονής, άρση των δυσανάλογων χρεώσεων, και τη χρήση τους για τη χρηματοδότηση των υποστελεχωμένων υπηρεσιών αλλά και δράσεων ένταξης. Όπως φαίνεται άλλωστε και από το σκεπτικό του Δικαστηρίου της ΕΕ, το οποίο αναφέρεται στο πραγματικό κόστος διεκπεραίωσης των αιτήσεων, ο χαρακτήρας των παράβολων είναι και θα έπρεπε να είναι ανταποδοτικός.