Στριφογυρίζοντας αφηρημένα την υδρόγειο-φωτιστικό στο γραφείο της Λένας, χαζεύω τις ηπείρους να εναλλάσσονται με ταχύτητα μπροστά στα μάτια μου. Τόσο όμοιες και τόσο διαφορετικές! Βάζω το δείκτη μου για να φρενάρω την τροχιά και κοιτάζω να δω το σημείο που επέτυχα. Το δάκτυλό μου στέκεται πάνω στη Λιβύη. Κοιτάζω πιο κοντά και βρίσκομαι στην Τρίπολη. Πιο κοντά… και είμαι σε κάποια άγνωστη γειτονιά. Βλέπω τα […]
Ανοίγω την τηλεδιάσκεψη και βλέπω το πρόσωπό της να γεμίζει την οθόνη: νέα, ήρεμη και εύστροφη. Τη λένε Ρόζα. Δεν της λέω πόσο όμορφο όνομα έχει, αναμφίβολα της το λένε όλοι, μην γίνω μπανάλ. Μικρή ονειρεύτηκε να γίνει δικηγόρος για να υπερασπιστεί εκείνους που δεν μπορούσαν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, μεγαλώνοντας όμως αποφάσισε να γίνει η φωνή τους και σπούδασε δημοσιογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. […]
Περνάς όλη σου τη ζωή σε μια χώρα και ζητάς να σε αναγνωρίσει ως παιδί της: – Ζητάς πολλά! Σαν ξεκινήσεις την ρευστή και ακανόνιστη διαδικασία της αναγνώρισής σου: – Θέματα γραφειοκρατίας έχουμε όλοι, μόνο εσύ το κάνεις θέμα! Σαν νομιμοποιηθείς και αποκτήσεις δικαιώματα Έλληνα πολίτη: – Εσύ είσαι η εξαίρεση, δεν είσαι σαν τους άλλους … που ζητούν πολλά! Κάπου εκεί ο κύκλος ξαναγυρνάει […]
English