EnglishΑπόφαση ΣτΕ για αντισυνταγματικότητα διατάξεων του Ν. 3838
Την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013 δημοσιεύθηκε η Απόφαση του ΣτΕ που είχε διαρρεύσει στον τύπο στις 13 Νοεμβρίου του 2012. Το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις του ν/3838.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην απόφαση του ΣτΕ, η πλειοψηφία της Ολομέλειας έκρινε ότι προϋπόθεση για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας είναι η διαπίστωση ότι ο αιτούν είναι εμποτισμένος με τα ελληνικά ήθη, έθιμα και παραδόσεις -όσον αφορά την κτήση της ιθαγένειας από τη γέννηση για τα τέκνα αλλοδαπών-, γεγονός το οποίο, υποτίθεται, δε διασφαλιζόταν από τον ν/3838. Επίσης, τα 6 χρόνια φοίτησης σε ελληνικό σχολείο για παιδιά αλλοδαπών, τα οποία δε γεννήθηκαν στη χώρα, δεν θεωρήθηκε αρκετά δυνατό αποδεικτικό στοιχείο για την ένταξη των παιδιών αυτών στην ελληνική κοινωνία. Αντισυνταγματική κρίθηκε επίσης από την πλειοψηφία της Ολομέλειας του ΣτΕ και η συμμετοχή των επί μακρόν διαμενόντων αλλοδαπών στις τοπικές εκλογές.
Τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής δεν είναι «πρόσωπα απροσδιορίστου προελεύσεως», όπως χαρακτηρίστηκαν εμμέσως πλην σαφώς από την πλειοψηφία των Δικαστών του ΣτΕ. Είναι άτομα που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν έρθει σε μικρή ηλικία, και έχουν ζήσει ολόκληρη τη ζωή τους σε αυτήν τη χώρα. Αυτό φάνηκε να το αναγνωρίζει η μειοψηφία των 13 Δικαστών, οι οποίοι καταδίκασαν τις ιδεολογικές αντιλήψεις της πλειοψηφίας περί του έθνους-κράτους που απειλείται από τους εν δυνάμει πολίτες του βάσει του ν/3838, δηλαδή, από τα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής.
Το γεγονός ότι η απόφαση του ΣτΕ στηρίχθηκε στην πλειοψηφία και όχι στην Ολομέλεια, μπορεί να θεωρηθεί ενθαρρυντικό. Από την άλλη, όμως, εγείρει φόβους για το κατά πόσο τελικά ο νομοθέτης -αν και μοναδικός αρμόδιος σύμφωνα με το Σύνταγμα- θα μπορέσει να εξασφαλίσει τη θεσμική συμμετοχή των παιδιών αυτών στην ελληνική κοινωνία.
Ως Generation 2.0, εκφράζουμε την απογοήτευση μας τόσο για την Απόφαση του ΣτΕ, όσο και για την επικείμενη εφαρμογή της. Το δίκαιο του αίματος (jus sanguinis) δεν μπορεί να διέπει τους νόμους μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται δημοκρατική και πλέον είναι de facto διαπολιτισμική. Η απόδειξη για αυτό είμαστε όλοι εμείς, φορείς της ελληνικής παιδείας, μέλη της ελληνικής κοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα πολίτες δεύτερης κατηγορίας, με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή των γονιών μας.
