Από τη Λέσβο στη Σάμο: οι Αιτούντες Άσυλο μιλούν για τις συνθήκες διαβίωσης

«Μια φορά ρώτησα κάποιον που δούλευε στο καμπ, “Πως μπορώ να ζήσω σε αυτήν την κατάσταση;”. “Προσπάθησε να επιβιώσεις”, μου απάντησε.»

Της Σίλβια Τζουλίνι
Νοέμβριος 2017

Τις τελευταίες εβδομάδες, ο οργανισμός Generation 2.0 for Rights, Equality and Diversity επισκέφθηκε τη Λέσβο και τη Σάμο, δύο από τα νησιά του Αιγαίου που φιλοξενούν την πλειονότητα των αιτούντων άσυλο. Το αποτέλεσμα είναι μια έκθεση που βασίζεται στις μαρτυρίες των ανθρώπων αυτών: γι ‘αυτό το λόγο, αυτούσια αποσπάσματα αποτελούν βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι της.

Οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης, τις οποίες οι αιτούντες άσυλο είναι υποχρεωμένοι να υποστούν, διαψεύδουν την κοινή αντίληψη που συνδέει τον αριθμό των ατόμων που εισρέουν στα νησιά με την κατάσταση των ανθρώπων που διαμένουν εκεί. Στην πραγματικότητα, η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, ύστερα από τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, να κρατήσει στα νησιά όλα τα άτομα που έφθαναν εκεί μετά τον Μάρτιο του 2016, όχι μόνο δεν επιτρέπει στους αιτούντες άσυλο να φτάσουν στην ηπειρωτική χώρα, αλλά ως εκ τούτου τους εγκλωβίζει σε υπερπλήρη hotspots, στα οποία δεν προστατεύονται καν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Λόγω της των υπεράριθμων φιλοξενουμένων των hotspots, πολλά άτομα -ακόμα και οικογένειες με μωρά- αναγκάζονται να ζουν έξω από το στρατόπεδο, σε σκηνές που χρειάστηκε να αγοράσουν οι ίδιοι. Ακόμη και οι βασικές υποδομές υγιεινής εκλείπουν: σε κάποιες περιοχές εκατοντάδες άτομα ζουν χωρίς τουαλέτες και ντους. Η ποιότητα του φαγητού είναι πολύ κακή, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να πετιέται. Οι αιτούντες άσυλο δεν έχουν καμία πληροφόρηση για το τι συμβαίνει και δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί δεν τους επιτρέπουν να μετακινηθούν στην ενδοχώρα. Ακόμη, αρκετές φορές καλούνται να υποστούν βιαιότητες και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ζουν με τόσο μεγάλο άγχος που δεν είναι σε θέση να επενδύσουν σε οποιαδήποτε ασχολία, καταλήγοντας τελικά να σπαταλούν απλώς τον καιρό τους.

Η έκθεση αυτή δεν περιγράφει την κατάσταση στη Λέσβο και τη Σάμο από μία εξωτερική οπτική γωνία, διατηρώντας μια ορισμένη απόσταση από τα γεγονότα, αλλά αντίθετα, οι διάλογοι έχουν τον εξέχοντα ρόλο σε αυτήν: μεταφέρουμε επακριβώς αυτά που μας είπαν, αυτά που οι αιτούντες άσυλο ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας έτσι ώστε να γνωστοποιηθούν οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσής τους.

Διαβάστε ολόκληρη την έκθεση εδώ.