Η Άντζελα Ντέιβις | Επίκαιρη όσο ποτέ

Γράφει η Ναταλία Σωτηροπούλου

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στην Αθήνα, στο Ινστιτούτο Πουλαντζάς, στo πλαίσιο της εκδήλωσης με θέμα «Αντιμαχόμενος φεμινισμός: Θεωρίες και πρακτικές του καιρού μας» ως κεντρική ομιλήτρια η Άντζελα Ντέιβις. Ποια άλλωστε θα μπορούσε να είναι καταλληλότερη ως κεντρική ομιλήτρια, από μια γυναίκα που η θεματολογία της είναι εδώ και πενήντα σχεδόν χρόνια επίκαιρη;

Για όσους δεν γνωρίζουν την Άντζελα Ντέιβις, μπορούν απλά να ακούσουν το τραγούδι «Black Angel» των Rolling Stones. Οι στίχοι είναι γραμμένοι για εκείνη, για τη φυλάκιση και παραμονή της υπό κράτηση για έξι μήνες, για την επιμονή της να διατηρεί τα πιστεύω της, για τη δική της μάχη για την ισότητα όλων.

Μια από τις σημαντικότερες ακριβίστριες και ακαδημαϊκούς, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενεργό μέλος των Μαύρων Πανθήρων και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής, υπέστη διώξεις από τις αρχές για τη δράση και τις πεποιθήσεις της. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, μεταξύ άλλων, για το φεμινισμό, την κριτική θεωρία και δραστηριοποιείται σε έρευνες σχετικά με το σωφρονιστικό καθεστώς της Αμερικής από το 1971. Μέχρι σήμερα έχει ενεργή συμμετοχή σε δράσεις ενάντια στο ρατσισμό και το σεξισμό.

Η θεματολογία της κινούνταν πάντα γύρω από τα ζητήματα της σύγχρονης δουλείας, το φεμινισμό και το ρατσισμό. Κανένα από τα ζητήματα αυτά δεν είναι ξένα σήμερα. Το τρομακτικό είναι ότι παραμένουν επίκαιρα, ίσως πιο επίκαιρα από ποτέ. Οι ντροπιαστικές για όλη την ανθρωπότητα σκηνές αγοραπωλησιών ανθρώπων στη Λιβύη, η αύξηση των δεξιών κινημάτων και των ρατσιστικών επιθέσεων σε όλο τον κόσμο, η παραμονή των γυναικών υπό καθεστώς διεκδίκησης ίσων δικαιωμάτων (I cannot believe we still have to advocate these shit) φέρνει τη θεματολογία και το έργο της Ντέιβις ξανά στο προσκήνιο.

«Είμαστε ακόμα αντιμέτωποι με την πρόκληση της κατανόησης των πολύπλοκων τρόπων με τους οποίους συμπλέκονται μεταξύ τους η φυλή, η κοινωνική τάξη, το φύλο, η σεξουαλικότητα, η εθνικότητα- αλλά και του πώς να ξεπεράσουμε αυτές τις κατηγοριοποιήσεις…» είχε πει σε συνέντευξή της το 2008. Παρά τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στην διεκδίκηση της ισότητας για όλους, ανεξαρτήτως χρώματος, καταγωγής, θρησκείας, φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μέχρι να μπορούμε όλοι να απολαμβάνουμε το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι να έχουν όλοι ίση μεταχείριση, ίσες ευκαιρίες, να εξαλείψει κάθε είδους διάκριση για τον οποιονδήποτε λόγο, να μπορούμε όλοι να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία.

Για όσους δεν κατάφεραν να παρευρεθούν και να ακούσουν την ομιλία της από κοντά, μπορούν να την παρακολουθήσουν ετεροχρονισμένα εδώ: